Türk Kurtuluş Mücadelesinde Büyük Zafer ve Dumlupınar

1919’da Mondros Ateşkes Antlaşması’nın imzalanmasının ardından, İtilaf Devletleri Anadolu’yu işgal etmeye başladı. Bu gelişmeler üzerine Türk milleti, bağımsızlık mücadelesini başlatmak zorunda kaldı. İzmir’in Yunanlar tarafından işgal edilmesi, halkın örgütlenmesine ve Kuvayımilliye hareketine güçlü bir ivme kazandırdı. 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılmasıyla milli direniş daha da yaygınlaştı ve güçlendi. Yunan ordusunun Polatlı’ya kadar ilerlemesiyle Sakarya Meydan Muharebesi başladı. Mustafa Kemal Paşa’nın “Hattı müdafaa yoktur, sathı müdafaa vardır. O satıh bütün vatandır.” sözleriyle yönettiği savaş, Türk ordusunun savunmadan taarruza geçtiği dönüm noktası oldu.

Bir yıl süren hazırlıkların ardından 26 Ağustos 1922 sabahı Büyük Taarruz başlatıldı. Afyonkarahisar’daki Kocatepe’den yöneten harekata Tınaztepe, Belentepe ve Kalecik Sivrisi kazanımlarıyla düşman geri püskürtüldü. 27 Ağustos’ta Afyon’un kurtarılmasıyla devam eden operasyon, 30 Ağustos sabahı Dumlupınar’da Yunan ordusunun tamamen kuşatılmasıyla sonuçlandı. Birçok Yunan generali, aralarında Trikopis de olmak üzere, esir alındı. 1 Eylül’de Mustafa Kemal Paşa’nın “Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz’dir. İleri!” emriyle Türk ordusu, 9 Eylül’de ise İzmir’e girerek işgal sonlandırıldı.

Çiğiltepe’nin ele geçirilmesi sırasında yaşananlar, savaşın önemli anlarından biri olarak kayıtlara geçti. 57. Tümen Komutanı Albay Reşat Bey, söz verdiği zamanda tepeyi alamamanın hüznüyle intihar etti. Ancak Çiğiltepe, sadece 15 dakika sonra Türk askerlerinin kontrolüne geçti. Atatürk, zaferin ikinci yıldönümünde yaptığı konuşmada şunları söyledi: “Afyonkarahisar-Dumlupınar Meydan Savaşı ve onun son parçası olan 30 Ağustos Zaferi, Türk tarihinin en önemli dönüm noktasıdır. Bu zafer, yeni Türk devletinin temellerini sağlamlaştırmış ve Cumhuriyetimizin ölümsüz yaşamasını sağlamıştır.”