Boston Şehrinde Fareler ve Leptospiroz Tehlikesi Artıyor

Boston’da Fareler Üzerinden Leptospiroz Alarmı

Tufts Üniversitesi öncülüğünde, Kuzey Arizona Üniversitesi, ABD Tarım Bakanlığı (USDA) ve Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi (CDC) iş birliğiyle gerçekleştirilen altı yıllık araştırmada, Boston şehrindeki 17 farklı noktadan toplam 328 fare örneği incelendi. 2016-2022 yılları arasında yapılan çalışmada, farelerin böbreklerinden alınan örnekler detaylı şekilde analiz edildi.

Leptospira Bakterisinin Şehirde Yükselişi

Yapılan çalışmalar sonucunda, farelerin yüzde 18’inde leptospiroz hastalığına neden olan Leptospira bakterisi tespit edildi. Bu bakteri, genellikle tropikal bölgelerde yaygın olmakla birlikte, iklim değişiklikleriyle birlikte artık daha serin iklimlerde de görülmeye başlandı. Su birikintileri, toprak veya durgun sularda bulunan bakterinin, insan ve hayvanlar için enfeksiyon riski taşıdığı belirtildi.

Genetik Bağlantılar ve Bakteri Üretimi

ABD’de 2018 yılında Boston’da görülen leptospiroz vakasında, hastadan alınan bakteriyel örneğin genetik yapısının, aynı bölgedeki farelerden alınan örneklerle neredeyse tamamen örtüştüğü ortaya çıktı. Bu bulgu, şehir farelerinin doğrudan hastalık kaynağı olabileceğini gösterdi. Ayrıca, fare böbreklerinden alınan bakteriler laboratuvar ortamında başarıyla üretildi ve bu gelişme, bilim literatüründe bir ilk olarak kayıtlara geçti.

DNA Analizi ve Yayılım İzleme Teknikleri

Kuzey Arizona Üniversitesi’nden Prof. Dr. Dave Wagner, geliştirilen DNA yakalama tekniklerinin bakterinin şehir içindeki yayılımını detaylı biçimde izlemeye olanak sağladığını belirtti. Bu yöntemler sayesinde, farelerin genetik yapısı ve bakterilerin şehirdeki dağılımı hakkında kapsamlı bilgiler elde edildi.

Yüksek Riskli Gruplar ve Fare Hareketliliği

Yapılan araştırmada, doğrudan fare teması toplumda yaygın olmasa da, özellikle evsizler ve açık alanlarda uyuşturucu kullananların leptospiroz açısından daha yüksek risk taşıdığı söylendi. Dr. Rosenbaum, hastalığın genellikle hafif belirtilerle geçtiğini ve bu nedenle tanı ve bildirim oranlarının düşük olduğunu ekledi. Antibiyotik tedavisiyle vakaların çoğu semptomsuz şekilde iyileşirken, hastalık kayıt altına alınmadan atlatılıyor.

Farelerin şehir içindeki hareketliliği de incelendi. Boston’daki fare popülasyonlarının genetik olarak birbirinden ayrıştığı, her mahallenin kendi bakteriyel suşunu taşıdığı ve ortalama 600 metreye kadar hareket edebildikleri gözlemlendi. Yeşil alanlar ve biyolojik koridorlar farelerin geçiş güzergâhı olurken, geniş yollar hareketliliği sınırlandırıyor. Dr. Rosenbaum, tamamen fareleri şehirden kaldırmanın gerçekçi olmadığını, bu nedenle kontrol stratejilerinin daha kapsamlı planlanması gerektiğini vurguladı.

Sonuç ve Önemi

Yapılan araştırmanın sonuçları, PLOS Neglected Tropical Diseases dergisinde yayımlandı ve şehirlerde halk sağlığını ilgilendiren yeni politikalar geliştirilmesi açısından önemli bir kaynak teşkil ediyor. Bu çalışmalar, özellikle kemirgen kontrolü ve hastalık yayılımını önleme çalışmalarında yeni yaklaşımların geliştirilmesine katkı sağlayacak.